ابرها (شرح و توصيف انواع ابرها)

تعداد صفحه : 40
شرح و توصيف انواع ابرها الف: ابرهاي بالا HIGH CLOUDS ابرهاي سيروس CIRRUS (CI)- اين نوع ابر بصورت رشته هاي گسترده كه به صورت پر مرغ يا يال اسب و يا انبوه موهاي پريشان ديده مي‎شود رنگ آن سفيد است و سايه ندارد و خورشيد و ماه از پشت آن بخوبي ديده مي‎شوند. اين ابر از كريستالهاي يخ تشكيل شده است. در طبقه بندي ابرها اين نوع ابر بالاترين و نازكترين است و ميزان برودت آن در 20000 پائي بين 36- درجه تا 41- درجه سانتيگراد است. گوناگوني اين ابر زياد است و هنگامي كه بصورت خيلي نازك- توري شكل و جدا از هم ظاهر مي‎شود و با ابر سيرواستراتوس و آلتواستراتوس نيز ارتباطي برقرار نكرده باشد يعني پس از اين ابر دو ابر فوق الذكر به ترتيب ظاهر نشوند، معمولاً بعنوان علامت هواي خوب و پايدار شناخته شده است. با افزايش بخار آب در اين نوع ابر شكل آن از حالت رشته اي بصورت منگوله هاي زير كه به طور منظم و در يك رديف پهلوي هم قرار دارند تبديل مي‎شود و اگر بعد از اين نوع ابر، ابرهاي پوششي سيرواستراتوس و آلتواستراتوس همراه باشد معمولاً مي‎توان بعد از 24 تا 48 ساعت انتظار هواي نامساعد را داشت. هنگام طلوع و غروب خورشيد اگكر رنگ اين ابر در افق زرد يا متمايل به قرمز روشن باشد معمولاً اين علامت مناسب براي هواي خوب فرد است. لذا نام ابري كه داراي و يا همراه با لغت نيمبو يا نيمبوس باشد به معني باران زا بودن آن ابر است. نكته: بعلت اهميت خاص ابركومولو نيمبوس كه هميشه همراه با توربولانس TURBULANCE باران شديد HEAVY RAIN- رعد و برق THUNDER مي‎باشد خلبانان اين ابر را به نام (SEA BEE) مي گويند. يكي از كتب پراهميت سازمان جهاني هواشناسي WMO كتاب اطلس ابر است كه با مراجعه به آن و مطالعه عميق در مورد انواع ابر- ساخت و ارتفاع آن مي‎